Sergio Pena

Entradas populares

Vistas de página en total

domingo, 24 de enero de 2010

Apoio para O Labirinto Ario


O Pazo de Tor acolleu a xornada de apoio á curtametraxe O Labirinto Ario de face aos premios Mestre Mateo. Esta produción, dirixida por Alfredo Pardo e producida por Chantada Films contou co apoio da área de Cultura da Deputación e foi rodada no lugar no que se celebrou o acto de apoio. O propio director do curto e a xerente da rede museística provincial, Encarna Lago , foron os encargados de oficiar como anfitrións.

Nada mellor para apoiar ao considerado como sétimo arte que a poesía. Helena Villar Janeiro, Cristina Corral Soilán -acompañada polo músico Xavier Prado-Xesús Rábade Paredes e o escultor e contacontos Paco Pestana recitaron poemas en distintas habitacións do pazo, nalgúns casos acompañados por música. A proxección da curtametraxe foi a guinda dunha gran xornada que concluíu cunha degustación de produtos galegos e de viños de Ribeira Sacra. O programa continua hoxe con catro novas visitas guiadas ao pazo nas que tamén poderá visionarse o filme e que levarán a cabo ás doce e unha do mediodia e ás cinco e seis da tarde.
Autor:
X. R. Penoucos xoseramon.penoucos@lavoz.es
Data de publicación:
24/1/2010

miércoles, 20 de enero de 2010

O Labirinto Ario no Pazo de Tor


A rede museística da provincia de Lugo está volcada en apoio da candidatura de O labirinto ario aos premios Mestre Mateo, vémonos ala o 23 deste mes para asistir á súa proxección.

domingo, 17 de enero de 2010

Morre Éric Rohmer membro da nouvelle vague


Artigo:Miguel Lorenci

O francés Éric Rohmer, un dos grandes mestres do cine europeo, morreu onte en París aos 89 anos. Autor dunha vasta filmografía próxima ao centenar de títulos, este gran cineasta tratou de desentrañar coa cámara as claves do comportamento e a banalidade humanas escudriñando a cotidianidad a través dos diálogos. Creador dun peculiar e inimitable estilo narrativo marcado pola sinxeleza, tan xenial para uns como tedioso para outros, Rohmer foi un referente para sucesivas xeracións de directores. Asinou películas inesquecibles como A coleccionista, Paulina na praia ou O raio verde e series como o seu Seis contos morais. Traballos que deron a este creador independente e artesanal todos os grandes premios do seu oficio, a excepción do Óscar ao que foi candidato.

Rohmer foi un de principais creadores da chamada nouvelle vague que renovou o cine francés nos anos sesenta e setenta do século XX e sen dúbida un dos máis prolíficos dunha brillante xeración na que figuran tamén Claude Chabrol, Jean Luc Godard e François Truffaut. Margaret Menegoz, presidenta da produtora Lles Films du Losange fundada polo propio cineasta nos sesenta, confirmou que «Rohmer morreu mentres durmía o luns pola mañá». «Foi o gran cineasta de Século das Luces», afirmou unha das súas actrices fetiche, Arielle Dombasle.

Crítico

Nacido en Nancy o 4 de abril de 1920, Jean-Marie Maurice Scherer era o seu verdadeiro nome. Licenciado en Literatura e Filosofía, profesor de literatura, como moitos dos membros daquela nova onda, Rohmer foi cociñeiro antes que frade e exerceu a crítica de cine antes de colocarse detrás da cámara. Xunto a Jean-Luc Godard e Jacques Rivette fundou a revista de crítica cinematográfica Gazette du Cinema en 1950. Foi logo, entre 1956 e 1963, redactor xefe da mítica Cahiers du Cinéma, a biblia do novo cine francés na que tamén escribiron Truffaut ou Godard.

O seu primeiro guión para cine, Tous lles garçons s'appellent Patrick (Todos os mozos chámanse Patrick), foi levado á pantalla polo propio Godard en 1958. O signo do León, de 1959, foi a súa primeira longametraxe. En 1962 creou a produtora Lles Films du Losange xunto ao director alemán Barbet Schroeder e Margaret Menegoz, con quen realizou os máis de 80 traballos que constitúen o seu inmenso legado. No 2001 estreara A inglesa e o duque, atípica película ambientada na Revolución francesa. A súa última entrega foi O romance de Asrtrée e Celadón, que rodou no 2007 e presentou no Festival de Venecia.

A súa longa e indesmayable traxectoria no sétimo arte está marcada por series como Comedias e os proverbios, dos anos oitenta, e os Seis contos morais. Nelas Rohmer explorou o sentimento amoroso, os desatinos, o desamor e as relacións humanas en xeral. Nas súas películas, as conversacións sobre temas banais e cotiáns xogaron un papel estelar. Rodaba cun estilo sinxelo, sen alharacas, sen decorados nin alardes técnicos, en busca dunha simpleza na que se impón o plano xeral para o desenvolvemento de tramas sinxelas. «Nas miñas películas todo é fortuíto menos o azar», ironizaba este mestre do cine do século XX que se sentía un herdeiro de Alfred Hitchcock.

jueves, 14 de enero de 2010

CHANTADA, UNHA POTENCIA AUDIOVISUAL


Chantada, unha potencia audiovisual

Autor:
Alberto López alberto.lopez@lavoz.es
O Concello de Chantada quixo mostrar onte o seu «ledicia e satisfacción» polas candidaturas aos premios Mestre Mateo que convoca a Academia Galega do Audiovisual de nada menos que dúas curtametraxes elaboradas en Chantada e por chantadinos. Non é para menos. Se temos en conta que na preselección de candidaturas só hai outros 15 de toda Galicia, poderiamos dicir que Chantada é unha potencia. Por unha banda está As almas do Fental , a segunda curtametraxe que dirixe o realizador David Vázquez , con guión de Elena dous Santos . O único intérprete do curto é o actor Fernando Morán , coñecido polos seus traballos en series televisivas como Matalobos ou Pai Casares -de Voz Audiovisual-, tamén nomeadas aos premios na categoría de series de televisión. Interpreta ao último habitante dunha aldea imaxinaria, O Fental, que pronto quedará deshabitada. Neste traballo, o director e a guionista intentaron recrear a vida de calquera aldea de Galicia nesas condicións e facer reflexionar ao espectador sobre a progresiva desaparición das formas de vida tradicional do rural galego. O outro curtametraxe preseleccionada é o último proxecto cinematográfico da asociación Chantada Films, Ou labirinto ario . Narra unha trama nazi ambientada nos anos cincuenta na que os alemáns intentan reedificar un novo imperio, o V Reich. Os responsables desta historia son Alfredo Pardo e Ana Belén Diz , director e guionista, que no seu momento definiron o traballo como un filme rural underground. O elenco de actores fórmano os coñecidos Mela Casal , Alejandro Carro , Fran Peleteiro , Pepe Miranda , Julio Cela , Beatriz Serén , Manoel Conde e o monfortino Ramón Pérez, que -grazas ao seu enorme parecido- volve meterse no papel de Franco . A Academia dará a coñecer os catro finalistas o próximo día vinte. Oxalá os chantadinos estean entre os seleccionados.

Non é descartable que dentro duns anos algún dos nomes que seguen figuren entre os créditos de calquera produción seleccionada para os Mestre Mateo. Iso como mínimo.